بسیط دشت کی حرمت کو بام و در دے دے
مرے خدایا مجھے بھی تو ایک گھر دے دے
بشارتوں کے صحیفے اتار آنکھوں پر
طلسم شب کے کلس توڑ کر سحر دے دے
میں تیرا نام لکھوں گا ردائے کعبہ پر
قلم نصیب ہے، الفاظ معتبر دے دے
رکے ہوئے ہیں کھلے پانیوں پہ برسوں سے
ہوائیں کھول دے اور طاقت سفر دے دے
ہر ایک شخص کہ پتھر اٹھائے پھرتا ہے
اک آئنہ ہی مرے شہر کو اگر دے دے
بکھر گیا ہوں بچھڑ کے خلاؤں میں اشرفؔ
اب آئے، وہ مجھے مجھ کو سمیٹ کر دے دے
غزل
بسیط دشت کی حرمت کو بام و در دے دے
اشرف جاوید